کیست پوستی یک توده پر از مایع است که در زیر پوست قرار دارد. کیست‌ها معمولا بی‌ضرر هستند و ممکن است بدون هیچ درمانی از بین برود یا ممکن است تشخیص اینکه این توده کیست یا چیز دیگری است احتیاج به مراجعه به پزشک داشته باشد. در نتیجه شما باید نزد پزشک عمومی‌تان بروید، اگر شما هر گونه توده داشته باشید این موضوع به درستی تشخیص داده می‌شود. اگر این مطلب را تا انتها بخوانید در مورد کیست‌های پوستی اطلاعات دسته اولی پیدا می‌کنید.

 کیست‌ها بعضی اوقات با کورک boils - نوعی جوش بزرگ بر روی پوست سر است که در اثر عفونت فولیکول‌های مو پدید می‌آید - یا آبسه‌های پوستی (skin abscesses) اشتباه گرفته می‌شوند. کورک‌ها و آبسه‌های پوستی توده‌های دردناک پر از چرک هستند که عفونت را نشان می‌دهند. کیست ممکن است به تدریج به کورک یا آبسه‌های پوستی تبدیل شود.

 کیست‌ها به چه شکلی هستند

کیست پوستی یک توده گرد و دایرهشکل است. کیست‌ها اغلب زرد یا سفید با سری سیاه هستند که ممکن است با فشار، کمی چرک از آن خارج شود. کیست‌ها می‌توانند اندازه‌های متفاوتی داشته باشند، گاهی کوچکتر از یک نخود باشند و گاهی تا چند سانتیمتر قطرشان باشد.

کیست‌های پوستی معمولاً باعث آسیب رساندن به بدن نمی‌شوند، اما ممکن است حساس، دردناک و قرمز شوند اگر چرک کنند، خروج چرک بدبو از آنها می‌تواند نشانه علامت یک عفونت دیگر باشد. در ادامه به چند نوع از کیست‌های پوستی اشاره می‌شود.

کیست اپیدرموئید

به توده‌های کوچک غیر سرطانی که در زیر پوست قرار دارند، کیست اپیدرموئید (Epidermoid cysts) می‌گویند که یکی از انواع اصلی کیست‌‌ها به شمار می‌رود و معمولاً روی صورت،گردن، سینه، شانه و اطراف اندام تناسلی دیده می‌شود. این نوع  کیست به طور معمول در جوانان و میانسالان دیده می‌شود و همچنین کسانی که جوش صورت و پوست دارند شایع است. این نوع کیست‌ها در نسل‌های مختلف یک خانواده دیده نمی شود.

کیست پیلار

به  کیست‌هایی که اطراف فولیکول موها رشد می‌کنند، کیست پیلار (Pilar cysts) می‌گویند. این نوع کیست اغلب روی پوست سر یافت می‌شوند و بیشتر افراد میانسال به خصوص در زنان شایع است. برخلاف کیست‌های اپیدرموئید، کیست پیلار در نسل‌های مختلف یک خانواده دیده می‌شوند.

کیست شالازیون

برجستگی کوچکی در لبه یا نزدیکه لبه پلک که در زیر پوست تشکیل می‌شود.

 کیست چگونه تشکیل می‌شود

 برخی سلول‌ها در لایه سطحی بالایی پوست تولید کراتین می‌کنند. کراتین، پروتئینی است که به پوست قدرت و انعطاف می‌بخشد. معمولاً این سلول‌ها زمانی که عمرشان تمام می‌شود به سطح پوست می‌آیند و از پوست جدا  می‌شوند. اما سلول‌ها برخی اوقات به جای سطح پوست به عمق آن و به نوعی به سمت پایین پوست حرکت می‌کنند و تکثیر می‌شوند. در اینجاست که ایجاد یک کیسه (کیست) می‌کنند. آنها کراتین را در میانه کیست پنهان می‌کنند و نگه می‌دارند که به صورت زرد و چسبناک در می‌آید و اگر کیست بترکد می‌تواند به خارج جاری شود.

همه می‌توانند کیست پوستی داشته باشد، اما اگر شما در دوران بلوغ هستید احتمال این مورد بیشتر است یا شما سابقه جوش زدن دارید و یا پوست‌تان جراحت پیدا کرده احتمال دارد دچار کیست پوستی شوید.

با کیست پوستی چه کنیم

کیست‌ها اصولا آسیب و مشکلی ایجاد نمی‌کنند. کیست‌های کوچک هیچ مشکلی ندارند و می‌توانید آنها را به حال خود رها کنید.  گذاشتن پارچه گرم روی کیست‌ها باعث التیام آنها می‌شود و همچنین التهاب آنها را کاهش می‌دهد. برای ترکاندن کیست تلاش نکنید، چون اگر آن عفونی باشد شما با خطر گسترش عفونت مواجه می‌شوید و ممکن است کیست دوباره بزرگ شده و باز گردد.

 معالجه کیست پوستی از طریق پزشک عمومی

اگر فکر می‌کنید دچار کیست چرکی  شدید، به ملاقات پزشک خود بروید. ممکن است به مقادیری چرک خشک کن احتیاج داشته باشید. کیست‌ها می‌توانند با جراحی توسط پزشکانی که این چنین جراحی‌هایی را انجام می‌دهند درآورده یا تخلیه شوند.

اگر در آوردن کیست شما با وسایل اولیه و ساده قابل انجام نبود، شما باید به یک متخصص یا می‌توانید به مراکز تخصصی مراجعه کنید. در طول جراحی، پوست شما با دارو بی‌حس خواهد شد. سپس یک برش کوچک در محل کیست ایجاد و سپس کیست تخلیه می‌شود. این جراحی ممکن است اثر زخم را روی پوست شما باقی بگذارد. هر چند احتمال دارد کیست دوباره رشد کند به خصوص اگر کیست از روی پوست سر یا کیسه بیضه برداشته شده باشد.