روانشناسی پرخوری عصبی و روش‌های درمان آن

زمان خواندن ۱۱ دقیقه ساینا یعسوبی سه‌شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ ۲۳:۲۶

۵/ ۴.۴۰

امتیاز دهید

از آنجایی که پرخوری عصبی تنها مرتبط با غذا نیست و به تصور فرد از خود و جنبه‏‌‌های روانی او بازمی‌گردد، درمان آن نیازمند پزشک متخصص است. اما داشتن اطلاعات کافی درباره این اختلال به شما کمک می‏‌کند تا با خیال آسوده‌‏تری فرایند درمان را طی کرده و به بهبودی برسید. با ما در این مطلب از وبسایت سبک زندگی همراه باشید تا اطلاعات بسیاری درباره این اختلال از جمله علت وقوع، علائم، انواع درمان و راه‏‌های جلوگیری از وقوع آن را کسب کنید.

فهرست مطالب

منظور از اختلال پرخوری عصبی چیست
افراد به چه علت به اختلال پرخوری عصبی مبتلا میشوند
علائم پرخوری عصبی چیست
- هشدارها و علائم عاطفی و رفتاری
- هشدارها و علائم جسمانی
چگونه اختلال خوردن عصبی تشخیص داده می‏شود
راه‏های درمان پرخوری عصبی چیست
چگونه می‏توان از بروز پرخوری عصبی جلوگیری کرد

منظور از اختلال پرخوری عصبی چیست

همانگونه که به آن اشاره شد، اختلال پرخوری یک اختلال خوردن روانی است که در آن فرد ابتدا دوره «پرخوری» و سپس دوره «پاکسازی» را تجریه می‏‌کند. به این معنا که افراد مبتلا (در مواقعی به صورت پنهانی) تنها در یک وعده مقدار بالایی غذا مصرف کرده (دوره پرخوری) و سپس برای جبران کالری اضافه بر سازمانی که به بدن خود وارد کرده‌‏اند و جلوگیری از افزایش وزن دست به کارهای ناسالم و خطرناکی می‌‏زنند (دوره پاکسازی). در دوره پرخوری، فرد هیچ کنترلی بر میزان غذایی که می‌خورد ندارد.

افراد مبتلا به این اختلال، در دوره پاکسازی برای جلوگیری از افزایش وزن و خلاص شدن از شر کالری‏‌هایی که مصرف کرده‌‏اند، دست به کارهای متفاوتی می‌‏زنند. برای مثال، ممکن است استفراغ عمدی انجام داده و یا به مصرف بی‏رویه قرص‌‏های ملین، مدر و یا مکلمل‏‌های لاغری رو بیاورند. گاهی اوقات نیز برای مدتی طولانی به خود گرسنگی داده و یا ورزش شدید انجام می‌‏دهند.

ذهن افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی شدیدا درگیر وزن و شکل بدنشان هستند. نکته حائز توجه این است که اکثر افراد مبتلا به بیماری پرخوری عصبی نسبت به سن خود وزنی نرمال و طبیعی داشته و به هیچ وجه از اضافه وزن رنج نمی‌برند. اما با این حال، همواره بدن خود را زیر ذره‏‌بین گرفته و خود را بابت عیوب بدنشان سرزنش می‌کنند، حتی اگر عیوب چندانی وجود نداشته باشد.

افراد معمولا در اواخر دوران کودکی و یا اوایل دوران بزرگسالی به این اختلال مبتلا شده و دوره‌‏های پرخوری و پاکسازی خود را در خفا طی می‏‌کنند. افراد مبتلا هنگام دوره‏‌های پرخوری خود احساس خجالت و شرمساری کرده، اما هنگام دوره‏‌های پاکسازی احساس آرامش می‏‌کنند.

شدت بیماری پرخوری عصبی با تعداد اپیزودهای (یک دوره پرخوری و پاکسازی) آن در هفته سنجیده می‌‏شود؛

۱ تا ۳ اپیزود در هفته نشان ‏دهنده اختلال خفیف
۴ تا ۷ اپیزود نشان‏دهنده اختلال معمولی
۸ تا ۱۳ اپیزود در هفته نشان ‏دهنده اختلال شدید
و بیشتر از ۱۴ اپیزود نشان ‏دهنده اختلال مفرط است.

افراد به چه علت به اختلال پرخوری عصبی مبتلا میشوند

علت دقیق ابتلای افراد به اختلال پرخوری عصبی هنوز کاملا مشخص نیست. اما تحقیقات ثابت کرده‌‏اند که مجموعه‌‏ای از ویژگی‏‌های شخصیتی، عواطف و الگوهای فکری، به علاوه بعضی عوامل بیولوژیک و محیطی، احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می‏‌دهند.

به گفته محققان، این نوع اختلال خوردن با نارضایتی افراد از بدنشان و نگرانی بیش ‏ازحدشان درباره وزن و هیکل خود آغاز می‌شود. به عبارتی، نداشتن اعتماد به نفس و ترس از اضافه وزن یکی از عواملی است که خطر ابتلای فرد به اختلال خوردن عصبی را افزایش می‌‏دهد.

دیگر عواملی که ممکن است خطر ابتلا به پرخوری عصبی را افزایش دهد عبارتند از اختلالات اضطراب، افسردگی، رژیم‏ گرفتن مکرر، استرس، اختلالات سواستفاده از مواد مخدر و اتفاق افتادن حوادث ناگوار برای شخص.

به علاوه، زنان (به خصوص زنان جوان) بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. خطر ابتلای افرادی که در خانواده‏‌شان سابقه ابتلا به این بیماری وجود دارد نیز بیشتر است.

علائم پرخوری عصبی چیست

با اینکه اختلال خوردن عصبی با غذا سروکار دارد، اما منشا اصلی آن اختلالی روانی است. به همین دلیل، علاوه بر علائم جسمانی، باعث بروز علائمی عاطفی و رفتاری نیز در فرد می‌شود.

از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی عموما وزنی طبیعی داشته و یا اضافه وزنی جزئی دارند، احتمال آن وجود دارد که علائم جسمانی بیماری آنها برای دیگران واضح نباشد. به طور کل، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است علائم زیر را از خود نشان دهند؛